Posts

How to become a good smoker

  Smoking is bad and that is a true fact. So we, smokers, shouldn't smoke recklessly. We should make some benefits from smoking. A few tips to become a good smoker - Enjoy smoking. Do not think and do anything while smoking. Feel the wind, the weather. Feel the heat from burning tobacco. Enjoy seeing the smoke and the ashes flying and fade away. Do not rush. Relax and slowly suck in the smoke and feel the passage of the smoke inside your respiration system. Feel the nicotine effect. Enjoy seeing the burning of a cigarette. After finished, throw the bud carefully, gurgle and drink water and then carry on with your whatsoever doing. By following above tips we can reduce smoking amounts because you need to give some time and smoking can be added as another luxury for a basic class of people. It is not that easy to become a good smoker. Aye.

The Invitation

မင်းဘာအလုပ်လုပ်လဲဆိုတာကို ငါစိတ်မဝင်စားဘူး မင်းဘာကိုကြောက်တယ်ဆိုတာရယ် မင်းနုလုံးသားတောင့်တတာကို ဖြည့်ဆည်းဖို့အတွက် မင်းအိပ်မက်မက်ရဲလားဆိုတာကိုတော့ ငါသိချင်တယ်။ မင်းအသက်အရွယ်ကို ငါစိတ်မဝင်စားဘူး။ မေတ္တာ မင်ရဲ့အိပ်မက် အသက်ရှင်ခြင်းအတွက် စွန့်စားမှုတွေအတွက် မင်းဟာ အရူးတစ်ယောက်လို့အထင်ခံရတဲ့အထိ ရင်းရဲလားဆိုတာကိုတော့ ငါသိချင်တယ်။ မင်းရဲလမင်းကို တခြားဂြိုလ်တွေက လွှမ်းမိုးခြင်းကို ငါစိတ်မဝင်စားဘူး။ မင်းရဲ့ဝမ်းနည်းမှုရဲ့ ဗဟိုကိုမင်းထိပြီးပြီလားဆိုတာကို ငါသိချင်တယ်။ ဘဝရဲ့ ဖောက်ပြန်မှုတွေကို မင်းကြိုနေပြီးသားလား? မင်း တွန့်နေပြီလား? မင်း နာကျင်မှုတွေ ထပ်မခံစားချင်တော့လို့ ခံစားမှုတွေမရှိတော့ဘူးလားဆိုတာကိုတော့ ငါသိချင်တယ်။ ငါရဲ့ ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့ နာကျင်မှုတွေကို ဖုန်းကွယ်ဖို့ ဟန်ဆောင်ဖို့ ပြင်ဆင်ဖို့ မကြိုးစားဘဲ နေ‌နိုင်ပြီလားဆိုတာကိုတော့ ငါသိချင်တယ်။ ငါ့ရဲ့ ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့ဝမ်းမြောက်မှုတွေနဲ့အတူ တောရဲထဲမှာ ကခုန်နိုင်ပြီးလား ငါတို့ကို ဂရုစိုက်ပါဦး လက်တွေ့ကျစမ်းပါဟ ငါတို့က လူပဲလေဆိုတဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေကို သတိပေးစရာမလိုပဲ စိတ်ဓါတ်တက်ကြွမှုတွေက မင်းရဲ့ လက်ဖျား ခြေဖျားထိပ်တွေအထိ ပြည့်နှက်သွားတာကို မင်

ဆုတောင်းခြင်း

 တနေ့က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောဖြစ်ကြရင်း သူက ဗုဒ္ဓဘာသာမှာ ဆုတောင်းတာမရှိဘူး ဆုတောင်းလည်း မပြည့်ဘူးလို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အဲ့တုန်းက ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း ဆုတောင်းတာကို မယုံဘူး။ ဆုတောင်းတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သေချာလည်း မစဉ်းစားဖူးဘူး။ သူမေးမှပဲ စဉ်းစား ဖြစ်တော့တယ်။ ဆုတောင်းတာကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်လိုက်တော့ ဆု နဲ့ တောင်းတာဆိုပြီး ရပါတယ်။ တောင်းတာကတော့ လူတိုင်း တောင်းဖူးပါတယ်နော်။ တောင်းတယ်ဆို့တာ ပေးတဲ့လူရှိမှ တောင်းလို့ရပါတယ်။ အဲ့ဒီတော့ ဆုရယ် ဆုတောင်းတဲ့သူရယ်  တောင်းတာရယ် ပေးတဲ့သူရယ် ဆိုပြီးလေးမျိုး ထွက်လာပါတယ်နော်။ ဆုတောင်းတဲ့သူက လိုချင်တာရှိလို့ ဆုပေးတဲ့သူဆီက ဆုတောင်းပါတယ်။ ဆု ဆိုတာကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ပါမယ်။ ကျောင်းသားတစ်ယောက် ပထမရတယ် ဆိုကြပါစို့။ ကျောင်းအုပ်ကြီးက အဲ့ကျောင်းသားကို ပထမဆုအနေနဲ့ ရွှေတံဆိပ်ဆုချပါတယ်။ အဲ့တော့ ဆု နှစ်မျိုးထွက်လာပါတယ်။ ပထမရခြင်းဆိုတာနဲ့ ပထမရခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုတဲ့ ရွှေတံဆိပ်ဆု။ ပုံမှန်ကြည့်ရင်တော့ နှစ်မျိုးလုံးဆု ပါပဲ။ သေချာစဉ်းစားရင် အတု နဲ့ အစစ် ဆိုပြီးနှစ်ခု ကွဲနေပါတယ်။ ရွှေတံဆိပ်ဆု ဆိုတာ ပထမရခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုထားတာပါ။

FB ပေါ်မှ တစ်ရာဖိုး သုံးပုဒ်များ

ယနေ့ နိုင်ငံတော်အစိုးရနဲ့ တိုင်းရင်းသားအဖွဲ့အစည်းများ ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးပွဲတွေ လုပ်ဆောင်နေကြတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အားပေးထောက်ခံ ဆွေးနွေးတဲ့အနေနဲ့ ဒီဆောင်းပါးကိုရေးခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ ပထမဦးဆုံးငြိမ်းချမ်းရေး ဆိုတဲ့ဝေါဟာရကို ဆွေးနွေးတင်ပြပါမယ်။ Peace ကိုစာရေးသူအနေနဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ရင် no conflict ဖြစ်ပါတယ်။ Conflict ကိုမြန်မာလိုပြန်ပြီး အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ရင် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆုံးရှုံးမှုများပါဝင်နိုင်သော အငြင်းပွါးမှုဖြစ်ပါတယ်။ Peace ဆိုတာဟာ conflict မရှိတာဖြစ်ပါတယ်။ Conflict ဘာကြောင့်ဖြစ်ရလဲဆိုတာကို စမ်းဆစ်ကြည့်ရင် comparison နှိုင်းယဉ်ခြင်းက အစပြုတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ကိစ္စတစ်ခု ကိုကောင်းတယ်လို့ ထင်တဲ့လူရယ် မကောင်းဘူးလို့ ထင်တဲ့လူရယ် နှိုင်းယှဉ်ကြရင်း သဘောတူညီမှု မရရှိဘဲ conflict ဖြစ်ပေါ်လာတာကို တွေ့ရပါတယ်။ Conflict ဖြစ်ပေါ်လာတာနဲ့ သူရဲ့အထက်ဖော်ပြပါ definition အတိုင်း ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆုံးရှုံးမှုများ ပါဝင်လာတဲ့အတွက် ရလဒ်ကောင်းဖြစ်ဖို့ နည်းပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့လို့ အငြင်းပွါးမှုဟာ အငြင်းပွါးမှုနေရာ၌ သာရပ်ပြီး သဘောတူညီမှုရဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နည်းနည်း ထပ်ပြီး တွေးကြရအောင်။ ဘာကြောင့်နှိ

ကိုဗစ်ကာလ အလုပ်တွေကများ

 ဘုရားရှိခိုးဖြစ်တယ်။ မနေ့က ပရိုဂရမ်ရေးတာ မဆိုးဘူး ရသွားတယ်။ ဒီနေ့ နံနက်လမ်းလျှောက်ဖြစ်တယ်။ အလုပ်တွေက များတယ်။ လုပ်ချင်တာတွေကလည်း များတယ်။ တွင်းနက်ကြီးထဲ မကျအောင် ဒီအတိုင်းလေး ဆက်ထိန်းထားဖို့လိုမယ်။ ဒီနေ့နံနက် ချေးငွေ လျှောက်လို့မရတဲ့ လူကို ကြံဖန်ပြီး လျှောက်လို့ ရနိုင်မယ့်နည်းလမ်း စဥ်းစားပေးလိုက်ပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ် သဘောတွေကျနေတယ်။ နောက်မှ ဆက်ရေးမယ်။ Youtube က ပရိုဂရမ်းမင်း ဗီဒီယို တော်တော်လေးကောင်းတယ်။ လိုက်လုပ်ကြည့်တာလည်း တော်တော်အဆင်ပြေတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပဲလုပ်မယ်။ ဆေးလိပ်သောက်တာကို လျှော့မှ ရမယ်။ ကိုဗစ်ကြောင့် သေတဲ့လူတွေ တော်တော်များနေပြီ။ လူသားအားလုံး ကျန်းမာချမ်းသာကျပါစေ။ မသေချာ မရေရာမှုတွေကို ကိုဗစ်က ဖော်ဆောင်ပေးနေတယ်။ အိပ်တော့မယ်။ ည ၁၁ နာရီထိုးပြီ။

တတိယခြေလှမ်း မဟုတ်သေးပါ

 တွင်းနက်ကြီးထဲ ပြန်ကျတော့မယ်နဲ့တူတယ်။ လုပ်ချင်တာတွေ များလာလို့။ မနေ့က online ဖဲရိုက်တဲ့ app အကြောင်း ပြောနေကြတာနဲ့ အဲ့လိုမျိုး ထွင်ချင်တယ် ဆိုပြီး ဖြစ်သွားတယ်။ စဥ်းစားတော့သာ လွယ်မယ်ထင်တာ တကယ်လုပ်ဖို့က မလွယ်ဘူး။ ဒီနေ့နံနက် လမ်းလျှောက်ဖြစ်တယ်။ မဆိုးဘူး တော်တော်လေး လျှောက်လို့ကောင်းတယ်။ တတိယခြေလှမ်းအနေနဲ့ စက်ဘီးဝယ်ပြီး စက်ဘီးစီးချင်တာ။ ဝယ်မယ်ဆိုပြီး မသွားဖြစ်ဘူး။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ပြီး ခဏထိုင်ဖြစ်တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့အကိုရောက်နေတယ်။ အလုပ်ကအပြန်ဝင်လာတာ။ ဘာမှတော့ထွေထွေထူးထူး မပြောဖြစ်ဘူး။ ဘုရားရှိခိုးတာ ဒိုင်ယာရီရေးတာတော့ ပုံမှန်ဖြစ်လုနီးနေပြီ။ ပုံမှန်လုပ်မှ အကျင့်ဆိုတာဖြစ်မှာ။ အကျင့်ဖြစ်မှ အရမ်းကြီးကြိုးစားနေရသလိုမဖြစ်မှာ။ အဝတ်ဘီရိုတစ်ခုလောက် ကိုယ့်ဟာကိုယ်လုပ်ကြည့်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတယ်။ ဘယ်တော့မှ လုပ်ဖြစ်မယ်တော့ မသိဘူး။ ဒီနေ့ ဖေကြီးရဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဆုံးသွားတယ်။ ကိုဗစ်ဖြစ်နေတော့ အသုဘလိုက်မပို့ဖြစ်ဘူး။ ကိုဗစ်ကတော်တော် စိတ်ပျက်စရာကောင်းတယ်။ အခုလောလောဆယ်တော့ အိပ်လိုက်ဦးမယ်။ ကောင်းကောင်းတောင် မအိပ်လိုက်ရဘူး။ အရမ်းလွယ်တဲ google app script ကြည့်ပြီးလုပ်တာကို မရဘူးဖြစ်နေတယ်။ စိတ်အရမ်းရှုပ်လာတ

ဒုတိယခြေလှမ်း

မနေ့က ဘုန်းဘုန်းဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး လှူမယ့်လို့ စဥ်းစားပြီး မလှူဖြစ်ဘူး။ ပြီးတော့ အလုပ်မှာ ကိုယ့်ကြောင့် ပြဿနာ တစ်ခုတက်တာ တော်တော်လေး စိတ်နှောင့်သွားတယ်။ တော်ပါသေးတယ်။ အားလုံး အဆင်ပြေသွားလို့။ သေသေချာချာ မလုပ်တက်တဲ့ အကျင့်ကို ဖျောက်ဖြတ်ဖို့ ကြိုးစားရမယ်။ ဒီနေ့လမ်းလျှောက်ဖြစ်တယ်။ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ပေါ့။ မနေ့က အရင်တုန်းက အမေစု ဗီဒီယိုဖိုင်တစ်ခု ကြည့်ရင်း အတော်တော်လေးကို အာဏာရှင်စနစ်ကို မုန်းသွားတယ်။ အမေစု ရဲ့သတ္တိကိုလည်း လေးစားမိတယ်။ စက်ဘီးတစ်စီးလောက်ဝယ်ပြီး နံနက်စောစောထ စက်ဘီးနင်းရင်ကောင်းမယ်။ နောက်ထပ် ခြေလှမ်းတစ်ခုပေါ့။ စောစောထဖို့ဆိုတာ စောစောအိပ်ဖို့လိုတယ်။ ဆေးလိပ်ကတော့ သောက်တုန်းပဲ။ ပြီးတော့ ဘလော့ဂါမှာ ချေးငွေတွက်တဲ့ ပို့စ်တစ်ခုကို ကြိုးစားတင်ရင်း ကျေနပ်မိတာ အမှန်ပဲ။ ဘာမဆို လုပ်ချင်ရင်ဖြစ်တယ်။ တစိုက်မတ်မတ်နဲ့ ကိုယ့်လုပ်ချင်စိတ်ကို ကြီးသထက်ကြီးအောင် ပြုစု ပျိုးထောင်းပေးဖို့လိုတယ်။ ကိုဗစ်အခြေအနေတွေက တော်တော်လေး ဆိုးနေပြီ။ ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်းတွေကို တော်တော်လေး လေးစားလာတယ်။ ဘုရားရှိခိုးတာတော်တော်လေး အဆင်ချောလာတယ်။ နောက်ပိုင်း အလွတ်ရအောင် ကြိုးစားရမယ်။ ကိုယ့်စိတ်က တကယ့်ကို ကောက်ရိုးမီး။ တောက်ချိန်

ဘာစလုပ်မလဲ ဆိုတာကိုအကောင်အထည်ဖော်ခြင်း

 မနေ့က ဘာစလုပ်မလဲဆိုကို မနေ့ကည နဲ့ ဒီနေ့နံနက်က လုပ်ဖြစ်တယ်။ ဘုရားရှိခိုးတာပါ။ ပရိတ်က အရင်ဘုန်းကြီးဝတ်တုန်းက အလွတ်ကျက်ထားတွေ အကုန်မေ့ကုန်ပြီ။ အဲ့ဒီတုန်းက ကိုယ်ရင်တွေနဲ့ ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကိုတောင် ပြန်အမှတ်ရမိတယ်။ နောက်ကြုံရင် သွားလည်ဦးမယ်။ ဆရာတော် ကပြောလိုက်တဲ့ စကားက စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးပဲ။  နောက်ပြန်လာတော့မယ့် ပုံမပေါ်သလိုမျိုးကြီး။ ကိုယ်ရင်တွေရော ဆရာတော်ရော ကျန်းမာကြပါစေ။ ဒိုင်ယာရီကို နေ့စဥ်မှန်မှန်ပြန်ရေးမယ်။ ဖားအံသွားတုန်းက အကြောင်းရေးထားတာ ပြန်ဖတ်မိပြီး သဘောကျနေတာ။ ခရီးသွားဒိုင်ယာရီက အဲ့တုန်းကအချိန်ကို ပြန်ရောက်သွားသလိုခံစားရတယ်။ ဒီနေ့နံနက်လမ်းလျှောက်ထွက်တော့ ပိပိကို ဝင်ခေါ်ပြီး နံနက်စာ သွားစားလိုက်သေးတယ်။ ကိုဗစ်တွေဖြစ်နေတော့ဆိုင်ထိုင်ရတာ စိတ်သိပ်မသန့်ဘူး။ အိမ်ပြန်လာပြီး အလုပ်နည်းနည်းလုပ် အခုဒိုင်ယာရီရေးပေါ့။ အမေက သူ့မွေးနေ့အတွက် အင်းစိန်ဆေးရုံမှာ ပိုက်ဆံလှူဖို့ကို KBZ ကနေလွှဲပေးလိုက်တယ်။ လာမယ့် စက်တင်ဘာလ ၂၆ ရက်နေ့မှာ သူ ၆၅ နှစ်ပြည့်ပြီ။ မေမေ ကျန်းမာပြီး ဘဝမှာ အေးအေးချမ်းချမ်းနေနိုင်ပါစေ။ သူ့မွေးနေ့ကို ရည်စူးပြီး ဘုန်းကြီးဝတ်တုန်းက ဆရာတော်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး နဝကမ္မကို wave နဲ့ကပ်လိုက်

ရယ်ရတယ်

 ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် ဘာမှန်းမသိတဲ့လူတစ်ယောက်က လောကကြီးအကြောင်းကို တွေးပြီး နားလည်ချင်နေတာ ဟာသဖြစ်နေပြီ။ တရားနာရတာ တော်တော်စိတ်ချမ်းသာဖို့ကောင်းတယ် မနေ့တနေ့က ကိုယ်ပိုင်သန့်နဲ့ messenger ကနေစကားနည်းနည်းပြောဖြစ်တယ်။ သူနဲ့သိခွင့်ရတာ ကံကောင်းမှုတစ်ခုပဲ။ အဲ့နေ့ကတော်တော့ကို စိတ်ဓါတ်ကျနေတာ။ သူ့အားပေး စကားတွေကြောင့် အားတက်ပြီး နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ်။

ဘာစလုပ်မလဲ

 နံနက်အိပ်ယာထတိုင်း ဘုရားရှိခိုးမယ် အိပ်ရာဝင်တိုင်း သွားတိုက်မယ် ဘုရားရှိခိုးမယ် ဒီပို့စ်ကို သေချာကြည့် အမြဲတမ်းပြန်ဖတ် ဒါဟာအကျင့်ကို အစပျိုးခြင်းပဲ အရာရာဟာ အကျင့်ပဲ အကျင့်က အရာရာပဲ အခုသူငယ်တန်းပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ အိပ်ယာထ သွားတိုက် မျက်နှာသစ် ကိုယ်ဟာ အရမ်းကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်မှုအရမ်းအားနည်းတဲ့ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်တယ်

စိတ်လေခြင်း

 ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအားမရခြင်း ဘယ်အရာကိုမှ စိတ်ဝင်စားမှုမရှိတာ ငါတစ်ယောက်တည်းလား လူ့ဘဝမှာ ရည်မှန်းချက်မရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်အဖြစ် နေတာအတော်ကြာပေါ့လား ဆေးလိပ်တွေ လှိမ့်သောက် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက် စိတ်စေရာနောက်ကို လျှောက်လိုက် ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ့ ရှေ့လျှောက်ဘယ်လို ဆက်လက်နေထိုင်မလဲ ကိုယ့်လူ သောကဖြာဝေ လောကအထွေထွေ ကိစ္စများမြောင် လူတို့ဘောင်မှာ ငါတစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ရမယ် အံဝင် ချင်လို့တော့မဟုတ် ကိုယ့်မိဘကို အားနာလာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း လေးစားမှုလေး တက်လာအောင်ပေါ့ ဘာပဲလုပ်လုပ် သေသေချာချာလုပ် ဘာပဲလုပ်လုပ် စိတ်ပါဝင်စားစွာလုပ် သိပ်မတွေးပဲ လက်တွေ့ပဲလုပ် အတွေးက လူကိုသတ်တယ် အသက်ကြီးပြီး အချိန်မစီးဘူးဆိုတာ ကိုယ်ပဲဖြစ်နေတာ

Empowerment for a Culture of Peace and Development

        At its third meeting, held at San Jose', Costa Rica, 22-6 February 1994, the World Commision on Culture and Development set itself three goals, the third of which was 'to promote a new cultural dynamic: the culture of peace and culture of development'. The Commission undertook to 'endeavour to recommend the concrete measures that could promote, on a national and international scale, a culture of peace' and went on to state that ' a culture of peace, culture of democracy and culture of human rights are indivisible. Their effective implementation must result in a democratic management and ......................... the prevention of intercultural conflicts. ၁၉၉၄ ခုနစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၂၂ရက်နေ့မှ ၂၆ ရက်နေ့အတွင်း Costa Rica နိုင်ငံ San Jose' မြို့တွင်    ကျင်းပခဲ့သော တတိယအကြိမ်မြောက် the World Commission on Culture and Development (အစဉ်အလာ/လုပ်ရိုးထုံးစံနှင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုဆိုင်ရာ ကမ္ဘာ့အကြံပေးဆွးနွေးပွဲ) မှ ပန်းတိုင် ၃ ခု ချမှတ်နိုင်ခဲ့ပါသည်။ တတိယမြေ

The awakening of a society

Nowadays with the help of advancement in technology we, human beings become well aware of things that are happening all around the world. Information available on the tip of a finger is so much overloaded to the capacity of a human brain. Sometimes we wonder about what a society that we are living in right now by seeing a headline that totally challenge your background of scientific literacy and the integrity of morality. Everything is seemed pretty much chaotic and some are seemed kind of fucked up even if you are quite optimistic in terms of life philosophy. It is not only just because of the technology that we aware, it is also quite true in reality that our human society as a whole becomes more complex and I want to name it as the awakening as a being. Human being is a living being that can learn pattern. Yes, our ancestors liked patterns, they had noticed them, they observed and they learnt from them and eventually evolved into human beings who created civilizations across th

အပြစ်ဟူသည်

အပြစ်ဆိုတာ အင်္ဂလိပ်လိုဆိုရင် guilt ပေါ့နော်။ လူတိုင်း အပြစ်ဖြစ်ဘူးကြမှာပါ။ အပြစ်နဲ့အမှားနဲ့ဘာကွာလဲဆိုတော့ အပြစ်ဆိုတာအမှားတစ်မျိုးဘဲ။ အမှားတိုင်းက အပြစ်မဟုတ်ပေမယ့် အပြစ်တိုင်းကတော့ အမှားပဲ။ ဘယ်လိုအမှားမျိုးလဲဆိုတော့ မိမိနဲ့မိမိပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိခိုက်နစ်နာစေတဲ့ အမှားမျိုးကို အပြစ်လို့ပြောရမှာဖြစ်တယ်။ I am guilty လို့ပြောလိုက်တာက အပြစ်ဝန်ခံလိုက်တာပဲဖြစ်တယ်။ အပြစ်ဆိုတာလုပ်ဖြစ်တတ်ကြပေမယ့် အပြစ်ဝန်ခံဖို့ကမလွယ်ဘူး။ အပြစ်နဲ့ဆိုင်တဲ့ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ပြောပြချင်တယ်။ ရှေးအခါတုန်းက ဒိသာပါမောက္ခတစ်ဦးဆီမှာ မင်းညီမင်းသားတွေ ပညာဆည်းပူးကြတယ်။ သူတို့နဲ့အတူပဲ ကုန်သည်တစ်ဦးရဲ့သားလည်းပါတယ်။ တနေ့မှာ မင်းသားတစ်ဦးက ဗိုက်ဆာလို့ဆိုပြီး ငှက်ပျောသီး တစ်ခုကို ခိုးစားလိုက်တယ်။ ဆရာကြီးက သူ့တပည့်တွေကို စာရိတ္တပိုင်းဆိုင်ရာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အရမ်းတန်းဖိုးထားပြီး သင်ပေးလေ့ရှိတယ်။ ငှက်ပျောသီးတစ်ခု ပျောက်နေတာကို သိတော့ သူ့တပည့်တွေကို ဘယ်သူခိုးစားလည်း ဆိုပြီမေးချင်တယ်။ မင်းညီမင်းသားတွေဆိုတော့ အဲ့လိုပြောလို့ မရဘူးလေ။ သူတို့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာထိခိုက်မှာပေါ့။ ရှေးတုန်းက honor ဂုဏ်သိက္ခာကအရမ်းအရေးကြီးတယ်။ စကားကို အခုခေတ်လို တည့်တည့်ပ

Travel Diary 1.5

We woke up around 7am next morning. We had our heavy breakfast that day. The flight is at 11.15am. We reached to Singapore around 4pm. We checked in at the hotel located inside the airport. We will be sleeping for just one night in Singapore and to save some travel time, I decided to book at the hotel at the airport. I realised that it was a bit expensive for me but I planned only this one time as luxurious and it can also save some unnecessary trouble like waking up quite early for tomorrow. The flight for tomorrow is at 9.15am. We can wake up at 6am. We had our very late lunch at Thai restaurant in the airport after checking in and putting our luggage inside the room. We headed out to city hall area. I want to exchange some pounds that evening but all exchange shops were closed when we reach to city hall. I decided to exchange at the airport. I showed my parents around the buldings and the sightseeings around city hall area. After we walked for about 45 minutes, my mom's foot wa

Travel Diary 1.4

We woke up around 7 am and we checked out after breafast and waited for our bus to go back home. Everyone is seemed contented with the trip and also feel happy and fresh to get back to home. We reached back to Yangon around 4pm. I packed for my luggae after I got back home. After dinner, I asked my parents about going to Shwedagon Pagoda before our tirp and they agreed. So me, my parents, my brother, his wife and his daughter went out to Shwedagon at night. It was quite peaceful to go to Pagoda at night. But there are always crowded at Shwedagon even at Night or Day. But if you go to very early morning around 4.30am or very late at night aroumd 8.30pm because it closes at 9pm, the crowd is a bit less. We reached there around 7.45pm. I prayed very hard for my trip and it ends well. It is a bit of pressure on me to bring my parents to abroad. My dad got high blood pressure and my mom got diabetes. They all have to take medicines regularly. But I hope it will be okay. They all seemed ver

Travel Diary 1.3

We woke up at 7am on March 03. We took showers and had breakfast. We left the hotel around 8am. We ordered the toyota probox to go to the mount Taung Wine. The road was bouncy and filled with red coloured soiled dust. We reached at the base around 9am. We started climbing and one of the drivers from yesterday also climbed together with us. The driver is his cousin and he arranged the car for us today and he never been on top of Taung Wine. It was all inclined stariways all the way to the top. It takes about one hour for us to reach to the top. The view there is nicer than Zwe-Ka-Bin. It is not so high but it has got a spectacular view and a very scary ladder at the top. There is a small pagoda at the top too. Unexpectedly we have met with one of our poly alumni while we were climbing. We just passed by her and her boyfriend. They were also reached to the top later. It was really scary at the top. I did not realise that I will be so scared at the top. May be I have a big travel plan to

Travel diary 1.1

I reached ard 11.00 am to Yangon. My Dad, my brother,  his wife and my above-one-year-old neice came to get me at the airport. I had lunch at my house and I called my poly friends to confirm time and place to meet up for my Hpa Ann trip. After that I went out to visit one of my childhood friends' house. We went out again from his house to drink beer. I was feeling unsatisfied to see him doing anything for living. Last time he worked as a waiter in Malaysia. After came back from Malaysia, he does not have any full time job. His life is kind of suck too so I do not want to put a blame on him apart from feeling not very satisfied. His dad was an alcoholic and passed away for like 5 years ago. He got 2 big brothers and one of them also passed away because of alcohol. He got 2 younger brothers also and one of them is quite good in academic and now attending at a local university and the other is doing nothing like him I guess. While we were drinking beer, we talked about doing a small